Ype terug geroepen van zijn pensionering!
Door: Arnold van Rijn
Blijf op de hoogte en volg Arnold
16 Oktober 2014 | Moldavië, Chisinau
Dit was vandaag onze laatste werkdag in het Oncologisch Instituut, Chisinau, Moldavië.
Wie ons heeft gevolgd de afgelopen twee weken heeft een beetje kunnen mee krijgen en voelen wat zo allemaal op ons pad komt. Het is geen standaard werk zoals wij dat kennen in Nederland. Nee, het is een ander land, een andere mentaliteit, een ander leven, ander normen, andere waarden. Vergeleken met onze welvaart is het hier iedere dag voor de gewone mens hard werken om een basis levensniveau te bereiken. Velen halen het niet eens. Ze zijn afhankelijk van anderen. Het communistische systeem geld hier nog elke dag. Gezag hebben, behouden of krijgen is een dagelijks strijd.
Wij westerlingen die voor het eerst hiermee in aanraking komen raken uit het lood. Om het maar zo te zeggen. Wat wij in ons dagelijks leven heel normaal vinden, wij denken er niet eens bij na, is in een land als Moldavië echt niet van zelfsprekend.
Vandaag bij het afronden van onze werkzaamheden ontdooien vele rond om ons heen. Ooo, gaan jullie weg. Wat jammer lijken ze te zeggen.
Het gaf mening één een beeld hoe je samen werken kunt beleven. Dat werken als team ook heel erg leuk kan zijn. Dat je daar energie van kunt krijgen. Dat je er vrolijk van kunt worden. Verbaasd menig één. Want werken is een ernstige bezigheid. Daarbij vrolijk zijn of lachen dat bestaat niet bij de Moldaviër. Door de tijd heen heb ik deze ontwikkeling steeds zien gebeuren. Het doet er toch toe om te laten zien dat je met je handen uit de mouw te steken meer kunt bereiken dan maar afwachten.
Genoeg gebrabbel van mijn kant!
Vandaag heeft Ype zijn ervaring uit zijn werkend leven kunnen inzetten in het project. De elektriciens van het ziekenhuis zouden de elektra in de panelen aanleggen. Dat ging niet echt van harte hadden wij de indruk. Na het 3 dagen te hebben aangezien en 20 wandcontactdozen verder heeft Ype en Witze de werkzaamheden maar opgepakt en afgemaakt. Ze zijn daarvan niet echt moe geworden hoor. Ze hebben het zittend kunnen doen zoals de foto bij de verhaal je laat zien.
Aan het eind van de middag al ons gereedschap opgeruimd, materialen geïnventariseerd en geplaats in de tot onze ter beschikking gestelde ruimte geplaats. Volgend verkassen wij naar het 1e kinderziekenhuis in Chisinau.
Morgenmiddag is de officiële overdracht van de installatie aan het ziekenhuis. Waarmee het project definitief wordt afgesloten.
Wie ons heeft gevolgd de afgelopen twee weken heeft een beetje kunnen mee krijgen en voelen wat zo allemaal op ons pad komt. Het is geen standaard werk zoals wij dat kennen in Nederland. Nee, het is een ander land, een andere mentaliteit, een ander leven, ander normen, andere waarden. Vergeleken met onze welvaart is het hier iedere dag voor de gewone mens hard werken om een basis levensniveau te bereiken. Velen halen het niet eens. Ze zijn afhankelijk van anderen. Het communistische systeem geld hier nog elke dag. Gezag hebben, behouden of krijgen is een dagelijks strijd.
Wij westerlingen die voor het eerst hiermee in aanraking komen raken uit het lood. Om het maar zo te zeggen. Wat wij in ons dagelijks leven heel normaal vinden, wij denken er niet eens bij na, is in een land als Moldavië echt niet van zelfsprekend.
Vandaag bij het afronden van onze werkzaamheden ontdooien vele rond om ons heen. Ooo, gaan jullie weg. Wat jammer lijken ze te zeggen.
Het gaf mening één een beeld hoe je samen werken kunt beleven. Dat werken als team ook heel erg leuk kan zijn. Dat je daar energie van kunt krijgen. Dat je er vrolijk van kunt worden. Verbaasd menig één. Want werken is een ernstige bezigheid. Daarbij vrolijk zijn of lachen dat bestaat niet bij de Moldaviër. Door de tijd heen heb ik deze ontwikkeling steeds zien gebeuren. Het doet er toch toe om te laten zien dat je met je handen uit de mouw te steken meer kunt bereiken dan maar afwachten.
Genoeg gebrabbel van mijn kant!
Vandaag heeft Ype zijn ervaring uit zijn werkend leven kunnen inzetten in het project. De elektriciens van het ziekenhuis zouden de elektra in de panelen aanleggen. Dat ging niet echt van harte hadden wij de indruk. Na het 3 dagen te hebben aangezien en 20 wandcontactdozen verder heeft Ype en Witze de werkzaamheden maar opgepakt en afgemaakt. Ze zijn daarvan niet echt moe geworden hoor. Ze hebben het zittend kunnen doen zoals de foto bij de verhaal je laat zien.
Aan het eind van de middag al ons gereedschap opgeruimd, materialen geïnventariseerd en geplaats in de tot onze ter beschikking gestelde ruimte geplaats. Volgend verkassen wij naar het 1e kinderziekenhuis in Chisinau.
Morgenmiddag is de officiële overdracht van de installatie aan het ziekenhuis. Waarmee het project definitief wordt afgesloten.
-
16 Oktober 2014 - 19:26
Fred:
Prefect dat het werk er op zit en mooi om te lezen dat juist dit soort werk je ontzettend veel plezier kan bezorgen. Dat draagt allemaal bij aan de sfeer en het wij gevoel. Super. -
16 Oktober 2014 - 19:45
Ineke En Pim:
Hulde mannen! Succes met afronden en goeie reis terug alvast! -
17 Oktober 2014 - 23:13
Leny Goijer:
Wat geweldig, het blijft verbluffend Hoe jullie het weer voor elkaar hebben, chapeau!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
