Wij worden moe!

Dit was onze 9e werkdag van 's morgens 7.00 uur tot 18.00 uur met uitschieters naar 19.30.
Wij maken echt lange dagen met veel trappen lopen naar de 3e verdieping. Soms improviseren zoals het wisselen van een acetheleen fles. De onze was op het ziekenhuis zorgde voor een nieuwe. Maar zo gaat dat in oost europa de aanasluitingen zijn anders. Jo en Jan hebben een nieuwe aansluiting gemaakt om toch te kunnen lassen. Op zo'n moment zijn het toch echt " gouwe goosers".
Vandaag van start gegaan op de eerste hulppoli. Daar bevind zich naast de acute opvang ook de operatie kamer voor de ogen en keel,neus en oor.
Voor de gehele verdieping is een verbouwings plan in de maak. Maar de geldmiddelen zijn nog niet voor elkaar. Zal ook nog wel even duren volgens Dr. Manole de vice directeur.
Wij brengen wel alvast de zuustof en perslucht naar de afdeling toe.
Een afstand vanaf de compressor van zo'n 60 meter. Samen met Roel vandaag het trace aangelegd. Jan Jo en Cosmin zijn druk in de weer geweest met het installeren van de compressor en de omschakelunit zuurstof. Ook dat gaat met veel overleg met de technici van het ziekenhuis. Maar uiteindelijk lukt het allemaal wel. Tussen door is de aannemer bezig met de afbouw van het gassen gebouw waar onze installatie instaat. Lastig want de cement vloer is nog niet geheel uitgehard. de tegelvloer zijn ze nog mee bezig. De muurtegels zitten er een uur tegen aan en staan wij staan er al in te boren om een en ander op te hangen. Kortom een lekkere ongeorganiseerde chaos.
Het vergt veel van ons gedeult en inlevingsvermogen want het gaat nu eenmaal hier anders dan dat wij gewend zijn. Na ruim 20 jaar wend het toch nog steeds niet helemaal.
Vandaag de gelegenheid genomen om eens wat verder rond te kijken in het ziekenhuis. Aan de ene kant heeft en krijgt het ziekenhuis een modern ok centrum en heeft het al een IC.
Maar de patientenkamers en de keuken en nog maar niet te spreken over de natte groepen is een grote puinhoop.
Zelfs ik, en ik ben toch best wat gewend geraakt, gebruikt eigenlijk maar een toilet. Een raar praatje misschien maar als je alleen maar moet plassen heb je het gevoel dat de bacterien tegen de stroom in opkruipen. Dan heb ik het nog niet over de bijhorende lucht die je neusgaten vullen.
Dit ziekehuis moet toch enorm dankbaar zijn dat een stichting als Max Maakt Mogelijk hier is neergestreken.